Autor: ksbadminton_admin

„Chyba nie ma nic piękniejszego”. Wywiad z Przemkiem Wachą

Podczas I Turnieju Fundacji Aktywny Badminton rozegranego w niedzielę 18 września w podwarszawskiej hali LAVO. oko kibica mogło dostrzec w tabelach singla U13 dwa znajome z annałów polskiego badmintona nazwiska: Pączek i Wacha. Tak, to latorośle mocarzy polskiego badmintona, którzy byli postrachem konkurentów nie tylko na krajowym podwórku. Teraz we wspomnianej kategorii Filip Pączek, syn Huberta, zajął pierwsze miejsce, a Michał Wacha, syn Przemka – trzecie. Sport dzieci, idee turniejów, to niektóre wątki rozmowy z najlepszym singlistą (i jednym z najlepszych deblistów) w dziejach polskiego badmintona, Przemkiem Wachą.

– Ponad 12 lat temu przyczyniłeś się walnie m.in. wraz z Hubertem Pączkiem do zdobycia przez Polskę wicemistrzostwa Europy drużyn męskich w badmintonie. W spotkaniu z rozstawioną z nr. 2 Anglią obaj wygraliście swoje pojedynki singlowe, co wraz z wygraną debla dało naszej reprezentacji sensacyjną wygraną 3:2 i otworzyło drogę do finału mistrzostw. Czy, gdy teraz widzimy na liście startujących w I Turnieju Fundacji Aktywny Badminton nazwiska waszych dzieci: Pączek, Wacha, pobudza to twoją wyobraźnię?

– Na pewno cieszy, że nasze dzieci grają razem, że mogą razem trenować. Myśmy z Hubertem chyba nigdy nie rywalizowali, generalnie zawsze razem się wspomagaliśmy, razem trenowali w ośrodku, Hubert mi bardzo pomagał w różnych przygotowaniach, do mistrzostw Europy, świata czy igrzysk. Wspólnie występowaliśmy w drużynie, choćby tej, która odniosła wspomniany ogromny sukces. Teraz bardzo cieszy to, że nasze dzieci chcą grać właśnie w badmintona, bo możemy im pomóc, choć ja za bardzo nie lubię trenować z moim synem – to jakoś nie idzie w parze. Oczywiście go wspieram, ale do treningów indywidualnych staram się mu wynająć trenera, czy Karolinę Władzińską, czy Krzysia Jakowczuka, a chodzi również na zajęcia grupowe. Super, że nasze dzieci grają w badmintona, super, że się ruszają, super, że z Jankiem Rudzińskim dajemy możliwość tym dzieciakom realizować się, grać, uczyć się, bo chyba nie ma nic piękniejszego…

– Wtedy, 12 lat temu, graliście w jednej drużynie. Dzisiaj syn Huberta rywalizował z twoim synem. Czy można sobie wyobrazić, że będą kiedyś razem grać w reprezentacji Polski?

– No może gdzieś tam dalej myśląc, może tak… Zobaczymy, jak się to wszystko dalej potoczy. Mój syn przez pierwsze 9 lat życia kopał tylko piłkę i nic innego poza tą piłką nie widział. OK, miał tam jakiś epizod z badmintonem, trenował ze mną: to było tylko 2-3 tygodnie i potem już nie chciał – generalnie tylko piłka, piłka, Legia Warszawa i nic więcej. Tymczasem od 2 lat porzucił piłkę i zaczął trenować badmintona. A czy będzie kiedyś w kadrze, czy będzie medale zdobywał? Ja na razie myślę, że fajne jest to, że się rusza i jest w tym towarzystwie – takim sportowym. Na tym mi bardziej zależało. A czy będzie w kadrze, to od niego zależy. I będzie zależało, czy będzie chciał dalej grać. Nie wiem, czy mu się nie odwidzi za rok, czy za dwa. Choć widzę, że te ostatnie dwa lata, a szczególnie ostatni rok podchodzi coraz bardziej poważniej. Mnie się wydaje, że chyba już wybrał sobie sport, który mu się podoba. A czy będzie najlepszy? Dla mnie nie musi być mistrzem świata, ważne, że się rusza i uczy się. Sport dużo uczy: rywalizacji, wygranych, przegranych, pracy w grupie, punktualności itd. Mnie jako ojca bardzo cieszy, że interesuje się sportem i bierze w nim czynny udział. I to chyba jest najważniejsze: póki co lubi i fajnie się bawi.

– Skąd się wziął pomysł na tę imprezę?

– Od pewnego czasu zastanawialiśmy się z Jankiem Rudzińskim, czy by nie otworzyć klubu, nie zrobić czegoś fajnego razem. U mnie ten pomysł gdzieś tam z tyłu głowy siedział już od dawien dawna. Nawet jak już kończyłem swoją przygodę z badmintonem, to zawsze chciałem coś zrobić dla dzieci, coś dać dzieciom od siebie, żeby trochę sportu im pokazać. Kiedyś chyba nawet marzyłem, żeby mieć swój klub, własną akademię, żeby tym dzieciom stworzyć fajne warunki do treningu – tego czego ja i pewnie wielu zawodników nie miało i chyba nawet o tym nie marzyło: gdzie zapewniamy zawodnikom fajne treningi, w tym indywidualne, oraz turnieje czy zgrupowania. Może to kiedyś było, ale nie w takiej skali: chyba nie tak profesjonalnie jak teraz. Marzyłem o tym od dawna, żeby takie miejsce stworzyć i z Jankiem podjęliśmy się tego wspólnie, bo tworzymy fajny duet. Przede wszystkim zaś współpracuje z nami dużo fajnych trenerów dla dzieciaczków, bo to też jest ważne: nie każdy potrafi z dziećmi tak fajnie pracować, jak choćby Oliwia i Klaudia Socha czy Karolina Władzińska oraz Krzyś Jakowczuk i Nadia Zięba. I tylko się cieszyć. Poza tym ten turniej naszej Fundacji Aktywny Badminton stwarza warunki, że mogą również pograć dorośli. To jest w efekcie taki bardziej rodzinny turniej promujący nasz klub. Fajnie, że wszyscy się świetnie bawią, zgłosiło się niemal 100 zawodników i zawodniczek, co bardzo cieszy – taka frekwencja super jak na pierwszy raz. I oczywiście z tyłu głowy mamy kolejne turnieje, ale już bardziej stricte dla dzieci: mamy datę 17 grudnia, kiedy chcemy zrobić taki pierwszy turniej głównie dla dzieci. I oczywiście co roku, żeby ten turniej się rozwijał i był coraz wyższej rangi, żeby grało coraz więcej dzieci.

Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Sportu i Turystyki w ramach programu „Sportowe wakacje + 2022”